Le Hohwald - Saverne 69 km

Mijn laatste etappe was de hele dag droog inclusief een droge weg, dat was lang geleden. De klim naar het bedevaartsoord Mont St. Odile markeert ook het geestelijke einde van de tocht. Over geestelijk gesproken: mentaal was ik er al klaar mee wat zich psychosomatisch vertaalde in dat mijn benen er absoluut geen zin meer in hadden. Het bleef de hele dag op en neer gaan en ik kwam zeer moeizaam vooruit. Maar toch: om 13:30 was ik bij het station van Saverne voor mijn laatste stempel: mission completed, done it, been there.
Agnes zou pas 2 uur later arriveren, dus ik kon me in alle rust en met een voldaan gevoel aan mijn laatste dagelijkse biertje laven. De hele route speelde weer door mijn hoofd, gezellig met Richard een deel van de route gefietst terwijl hij me op mijn limieten wees wanneer ik weer eens te overenthousiast was, 3 jaren stug 's winters (ook in het donker) buiten door blijven trainen, Agnes en de kinderen die mij weken hebben moeten missen, ja het was het allemaal waard. Alleen jammer dat mijn vader het laatste jaar niet meer mee heeft mogen maken, hij vond het een vreemde uitdaging (hij was niet de enige) maar zat wel elke dag de kaart na te pluizen waar ik nu weer allemaal langs was geweest. Om half vier arriveerde Agnes met Kevin, ik wachtte ze op bij het station, en boekte een kamer in hetzelfde hotel waar ik twee jaar geleden vertrokken was. Ook de hotelier was dezelfde en zo was het cirkeltje weer rond.

Cols:
Col du Kreuzweg
Col du Schanz

Ste. Marie-aux-Mines - Le Hohwald 65 km

Het mistregende nog wel wat maar het was wel een stuk warmer vandaag. Dit scheelde een hele slok op een borrel om de laatste niet al te zware collen te slechten. Het aftellen is nu echt begonnen, dus ik doe rustig aan op de bijna verlaten wegen en daal heel voorzichtig waar het zicht soms naar 30 meter is omdat de col volledig in de wolken zit.
Ik eindig in Le Hohwald in het Grand Hotel wat behoorlijk wat van zijn vroegere glorie verloren heeft maar wel een zwembad en whirlpool heeft zodat ik mijn meegebrachte zwembroek toch een keer kan gebruiken.

Cols:
Col de Ste. Marie
Col d'Urbeis
Col de la Charbonnière
Col du Kreuzweg

Le Markstein - Ste. Marie-aux-Mines 72 km

Agnes komt me over 2 dagen (vrijdag) ophalen in mijn finishplaats Saverne, daarom pas ik de lengte van mijn dagetappes naar beneden aan om goed uit te komen. Dat komt niet slecht uit want net als in de touretappe was het baggerweer vandaag en dan komen kortere dagetappes niet slecht uit. Vanmorgen was het in Le Markstein 6 graden maar wel droog. Ergo, volledig ingepakt naar beneden naar Münster en daarna omhoog naar de Collet du Linge in reeds druppelweer. Dit weer paste uitstekend bij de omgeving van de Collet omdat dit een loopgraven frontlinie was tijdens de Eerste Wereldoorlog. Twee begraafplaatsen aan beide kanten van de frontlijn en een museum met originele loopgraven geven goed de trieste zinloosheid van deze strijd aan in een streek die altijd al een twistappel is geweest tussen Frankrijk en Duitsland (zie ook de namen van de cols) en pas na de Eerste Wereldoorlog definitief aan Frankrijk is toebedeeld. Je kunt hier trouwens zowel met Frans als Duits terecht en bij de restaurants vragen ze in welke taal je je menukaart wilt hebben, een mooi teken van de huidige verbroedering. De route die ik vanmorgen reed is onderdeel van een van de Vogezen etappes van de Tour dit jaar (zie foto voor de aankondiging van de wegafsluiting) en de reden dat ik twee en halve week geleden begonnen ben met het laatste stuk van mijn 100 cols was dit stuk voorbij te zijn voordat de Tour langskomt met alle obstakels van dien zoals volgeboekte hotels, afgesloten wegen, drukte, chaos, etc.
Na de lunch begon het flink te regenen en het was en bleef koud omdat ik op de Route des Cretes reed en op de kam en dus op hoogte bleef. De afdaling naar Ste. Marie-aux-Mines in het dal kwam als een verlossing en 1 km voor het dorp vond ik een hotel met een drooghok om mijn meer dan natte spullen te kunnen drogen voor de etappe van morgen.

Cols:
Col du Platzerwasel
Collet du Linge
Col du Wetstein
Col du Calvaire
Col du Bonhomme
Col du Pré des Raves

Champagney - Le Markstein 88 km

Het slechte weer heeft hier nu eindelijk ook toegeslagen. De hele dag druppelen, de ene keer harder de andere keer zachter en veel wind. De klim naar de Ballon d'Alsace was koud met veel wind en de laatste 5 km in de mist. Ik kan goed tegen de kou als ik strak naar boven rijdt en mijn warmte generatie de kou laat compenseren. Gelukkig is er een restaurant op de top waar ik snel warme kleren aan trok en een chocolat chaud nam (het lijkt wel wintersport). Na de afdaling in St. Maurice-sur-Moselle op bezoek bij een zus van onze oude overburen die hier samen met haar echtgenoot een paar gites voornamelijk voor wielrenners runt (zie http://www.lavieillecolonie.com). Lekker Hollands geluncht en daarna op naar de volgende Ballon. Het trok steeds meer open, de weg was droog dus ik nam de gok voor de klim naar de Grand Ballon d'Alsace omdat ik weet dat er een hotel op de top is. Helaas misgegokt, de laatste paar km's weer in de mist en het hotel was vol. Warm aankleden en doorfietsen want 6 km later op dezelfde hoogte op de kam in Le Markstein is nog een hotel. Deze hadden gelukkig nog wel plaats en nu zit ik hier op ruim 1200 meter in de mist met de verwarming aan om mijn kleren droog te krijgen. Het kan verkeren maar ik hoef nog maar minder dan 200 km om mijn 100 cols tocht te voltooien

Cols:
Col du Ballon d'Alsace
Col de Bussang
Col Amic/Grand Ballon d'Alsace

Lods - Champagney 115 km

Het ochtendjournaal op de televisie voorspelde een op zijn minst buiige dag maar toen ik uit mijn raam keek was het licht bewolkt. Toch maar zo vroeg mogelijk weg en gelukkig bleef het de hele dag droog. Al een paar dagen trek ik gezamenlijk op met 3 andere 100 collers en toen ik ontbeet zag ik ze net langs mijn ontbijtraam fietsen. Het zijn 3 zestigers die zonder bagage fietsen, d.w.z. de bagage plus tent wordt meegenomen door 2 echtgenotes in begeleidingsauto's. Hun meer gevorderde leeftijd compenseert mijn bagage en we leggen iedere dag vrijwel dezelfde afstand af in hetzelfde tempo. Vandaag kwamen we elkaar na de lunch weer tegen en besloten een tijdje samen op te fietsen. In Corcelles moesten we weer eens een "Jan Bijma Special" weggetje rijden. Jan Bijma is de organisator en vastlegger van de 100 cols route en heeft er een handje van om de meest onmogelijke boerenweggetjes in het parcours op te nemen, vooral met hoge stijgingspercentages. Ik noem deze weggetjes "Jan Bijma Special" maar degene in Corcelles was ons zelfs te gortig: de weg werd een grindpad en daar weiger ik met mijn bagage en smalle bandjes "No Way José" over heen te rijden. Twee andere 100 collers waren het met me eens maar de derde stiefelde rustig door. Met de begeleidingsauto's was een alternatieve route zo gevonden en toen werd weer bij elkaar kwamen noemde de doorzetter ons maar mietjes die zeker nooit een Ronde van Vlaanderen of Parijs - Roubaix gereden hadden. Leuk hè wielrenners onder elkaar. 

Toen we in Champagney aankwamen begon het te druppelen wat overging in heftige regen. Net op tijd gestopt dus maar ik moest schuilen omdat het hotel pas om 17:00 open ging ondanks het feit dat ze me buiten zagen staan. Ik ben gewend aan de Franse slag maar dit soort dingen zal ik nooit begrijpen.

Cols:
Col de Ferrière

Saint Claude - Lods 125 km

Het was vandaag voor de zoveelste keer "temps lourd" maar omdat behalve een enkel buitje droog bleef hoor je mij niet klagen. Wel was mijn water verbruik weer exceptioneel hoog zodat ik een paar keer heb moeten aanbellen om mijn bidon weer gevuld te krijgen. Ik ging van de Haute Jura naar de Basse Jura wat betekende dat de paar klimmetjes in het begin uitmonden in lange, flauwe afdalingen waar ik mijn snelheid kon controleren zonder te remmen maar door hoger dan wel lager te zitten al naar gelang de steilte. Omdat het zondag is, was het bij veel restaurants "Je suis dėsolėe" en moest ik een omweg maken naar Mouthe om toch een fatsoenlijke lunch te krijgen. 

Een prachtige afdaling door de steile hellingen van de rivier de Loue eindigde de dag in het plaatsje Lods wat de Engelsen "postcard pretty" zouden noemen. De forel die ik bij het diner eet is gevangen in de rivier achter mij. 

Cols:
Col de St. Sorlin

Ruffieux - Saint Claude 113 km

Vanuit mijn chambre d'hote had ik de hele avond uitzicht op de Grand Colombier, de laatste echt zware Col van de route, zodat ik mij geestelijk goed kon opladen. 's Nachts had het enorm geregend maar gelukkig was het 's morgens droog. De Grand Colombier had nog wel een mooie wolken tulband als overblijfsel. In de klim heb je een prachtig uitzicht op de Rhône die hier nog maar kort uit het meer van Genève ontsprongen is en het Lac du Bourget en de enkele heuvelketen die beide scheidt, zie foto. 

Na vier kilometer klimmen hoorde ik een koersauto achter mij en, jawel hoor, een paar minuten later werd ik door de eerste renner gepasseerd. Dit ging een tijdje zo door omdat ik ze met mijn bepakking never nooit niet kon bijhouden. Toen ik de tulband in reed verdwenen de renners die mij inhaalden 20 meter voor mij in de mist, een mooi gezicht. Ik kon al het gezelschap en de "bon courage"'s wel waarderen want ik klom nooit alleen en dat wat wel prettig op al die 14% stukken. De auberge op de top ging pas om 12:00 open, gelukkig kon een stempel er net van af maar de maag vullen zat er niet in. 

Gelukkig was er ravitaillering voor het peloton na de afdaling en, na navraag bij de organisatie die mij al verschillende keren met verbazing in de klim gepasseerd was, mocht ik meehappen en meedrinken. Zeer sympathiek, want de volgende 50 km reed ik in niemandsland waar geen bar of restaurant te vinden was. Ik ben nu in de Haute Jura aanbeland en Saint Claude is de drukke en grootste plaats in de streek. Ik heb de laatste kamer in het laatste hotel omdat er een bruiloft gevierd wordt.

Cols:
Col du Grand Colombier
Col de Berentin
Col de la Croix de la Serra

Thones - Ruffieux 89 km

Een dag die de Fransen "temps lourd" noemen, of terwijl zwaar weer. Het is droog maar zeer vochtig wat het gevoel geeft dat het weer op je drukt en hetgeen de bergen in nevelen hult. Niet echt mijn weer want ik zweet me te pletter, zeker in een klim, maar veel drinken maakt het dragelijk. Omdat Annecy zo druk is en het een crime is er door heen te fietsen ga ik er met een wijde boog omheen maar dan wel inclusief een flink aantal klemmetjes in boerendorpjes. Dit levert altijd vertragingen op omdat andere weggebruikers mijn pad kruisen, zie foto. Mijn banden bleven heel zelfs na veel remmen dus de nieuwe buitenband heeft het euvel van gisteren gelukkig verholpen. Na de afdaling van de laatste klim in Ruffieux zag ik om 15:45 een bordje "Chambre d'hote", dus ik er naar toe maar niemand deed open. Bij de buren aangebeld. Ze boden mij een drankje aan terwijl zij de eigenaar belden. Die zat in de auto en arriveerde pas om 19:00 maar er was wel een kamer beschikbaar. Omdat het er zo aantrekkelijk uit zag toch maar geaccepteerd (zie www.chessine.com). Daarom zit ik nu dit verslag te typen in het Office du Tourisme (met wifi, jawel) omdat de bar/restaurant van het dorp pas om 17:30 open gaat. Dit is Frankrijk en geduld is een schone zaak. Om 17:30 in de bar/restaurant in mijn bezwete kloffie de kwartfinale Frankrijk - Duitsland kijken en wat eten, dan is de tijd zo voorbij.

Cols:
Col de la Frettelaz
Col du Clergeon

Beaufort - Thones 65 km

Wat een dag. Heet en zonnig vandaag, een welkome verandering maar voor mij echter enorm wennen aan de warmte. Daarom was de voortgang minder dan gedacht maar dit werd gecompenseerd door de magistrale uitzichten op het Mont Blanc massief, zie foto. 

In de afdaling van de Col des Aravis hoorde ik in ėėn keer ploef en ja hoor mijn achterband liep leeg. Geen probleem, nieuwe binnenband er op, controleren op steentje in buitenband en weer door. In de afdaling van Col de la Croix Fry opnieuw ploef en weer liep mijn achterband leeg. Gelukkig daal ik altijd heel voorzichtig met bepakking dus geen problemen om normaal te stoppen. Het gaatjes zat op dezelfde plek en wat bleek: er zat een scheurtje in mijn buitenband vlakbij de hieldraad waardoor de binnenband in contact kwam met de velg. Bij remmen in de afdaling worden de velgen heet en dus zegt de binnenband dan ploef. Gelukkig had ik dit jaar buitenband plakkers meegenomen die ik over de scheur heen kon plakken. Met nog ėėn reserve binnenband over ging ik voorzichtig met zo veel mogelijk alleen remmen op de voorvelg naar beneden. 

Ik wist dat Thones een grotere plaats is en inderdaad hier is een fietsenmaker. Nieuwe buitenband er op en mijn vooraad binnenbanden aangevuld. Volgens mij is de scheur vlakbij de hieldraad een fabricage fout en gezien het geringe aantal kilometers (buitenband er dit jaar nieuw opgelegd) was de fietsenmaker het hier wel mee eens. Omdat dit alles zo veel tijd koste gestopt in Thones.
Voor mijn familie: ja, ik ben door Manigod gekomen (zie foto), een van onze meer memorabele gezinsvakanties.

Cols:

Col de Saisies

Col des Aravis

Col de la Croix Fry

 

Lanslebourg - Beaufort 121 km

Er was onbestendig weer voorspeld maar toen ik uit mijn raam keek was het weliswaar bewolkt maar wel droog met heel licht druppelen. Vroeg op pad dus want de klim naar de Col d'Iseran is zwaar, voornamelijk om zijn lengte (voor mij in totaal 30 km) en zijn hoogte (2776 m). Het bleef bijna droog maar koud, ideaal klimweer voor mij omdat mijn "motor" veel koeling nodig heeft. De stukken met stijging tegen de 10% vond ik heel zwaar omdat het gebrek aan zuurstof je ademhaling versnelt wat niet lang vol te houden is. Daarom verschillende keren gestopt om de ademhaling naar normaal terug te krijgen. Op de top was het stervenskoud (veel minder dan 10 graden) dus snel warme kleren aantrekken en een koffie pakken. In gesprek met 2 Nederlandse motorrijders die van de andere kant kwamen en zeiden dat ze alleen maar regen onderweg hadden. Oh, oh maar de weersvoorspelling zei dat het 's middags zou opklaren. Met beenstukken, 4 lagen kleding en winterhandschoenen naar beneden maar in alle commotie vergeten een colfoto te maken. Het drupte de hele afdaling (30 km) maar aan het eind in Bourg St. Maurice was het droog en minder koud. 

Omdat het al 14:00 was gaf ik mij onder het genot van een drankje en een sandwich tot 14:30 de tijd om te beslissen: stoppen of doorgaan met nog een 2000 meter Col (Cormet de Roselend). Rationeel was de beste beslissing: stoppen. Ondanks het feit dat ik zeer rationeel ben ingesteld (veel teveel volgens mijn vrouw Agnes) besloot ik, nadat ik gecheckt had dat mijn benen nog oké waren, door te gaan. Uit ervaring wist ik dat de Cormet de Roselend niet al te zwaar was. Dit bleek ook zo en om 17:30 had ik na een lange afdaling met een voldaan gevoel een hotel in Beaufort gevonden. Het is hier intussen zonnig geworden dus dat belooft morgen een mooie dag te worden.

Cols:
Col de la Madeleine
Col de l'Iseran
Cormet de Roselend

Briançon - Lanslebourg - 113 km

Omdat ik toch al wakker was om afscheid van Richard te nemen (6:00 uur) even blijven dommelen tot het echt licht wat en op weg in mijn eentje. Het was nog steeds helder weer dus de vergezichten waren weer geweldig. In de middag betrok het zodat ik in hetzelfde dal eerst wind mee had en even later zwaar tegen. Het blijft onstabiel weer met kans op onweer dus om 15:30 vond ik het welletje tegen de zware windstoten in fietsen omdat ik ook nog wilde wassen. Lekker geouwehoerd met de hotelier die me er op wees dat er zelfs een hele club Zweedse fietsers in het hotel waren. Zweden in het hooggebergte heb ik nog nooit meegemaakt maar het karakteristieke zingende Scandinavische geluid naast mijn eettafel bevestigde dit.

Cols:
Col du Lautaret
Col du Galibier
Col du Telegraphe

Vars - Briançon 63 km

Het Het contrast kan niet groter zijn: vandaag een super blauwe en heldere dag met een lucht die helemaal schoon geregend is. Prachtige vergezichten zeker vanaf de zware maar enige col vandaag.  Nog pech voor Richard in de klim vandaag (gebroken ketting) maar na reparatie zonder problemen de top gehaald. We stoppen vandaag in Briançon omdat het samen rijden morgen eindigt en Richard naar huis gaat via een trein naar Lyon en een vlucht naar Amsterdam. We verblijven onder het dak van een hotel in een appartement met zitbanken en een aparte slaapkamer en dat alles voor 90 Euro, we kunnen het nauwelijks geloven.

Cols:
Col d'Izoard

St. Paul-sur-Ubaye - Vars 16 km

Je hebt soms van die dagen met de hele dag regen. Naar boven fietsen gaat dan nog wel omdat je genoeg warmte creëert maar afdalen gaat niet omdat je te snel afkoelt en verkleumt want het is maar 8 graden. Dus: afstappen, een hotel zoeken, douchen en binnen blijven. Morgen weer een fietsdag.
Natuurlijk werd onze dag wel opgeleukt door de winst op Mexico. Proost!!

Cols:
Col de Vars

Isola - St. Paul-sur-Ubaye 75 km

Om de hoogste col van Europa (Col de la Bonette) te bedwingen moet je een dag uittrekken, zeker met bagage: 40 km klimmen om van 1100 meter naar 2805 meter te geraken. Als je vanuit Nice komt zelfs vanaf 0 meter maar dat lukt niet in een dag. Ieder reed zijn eigen tempo met een aantal checkpoints onderweg. Want dat is de enige manier om zo'n klim te voltooien: divide-and-conquer, of terwijl opdelen in stukjes en van ieder stukje een apart doel maken. Richard kreeg een lekke band in het laatste stuk van de klim en omdat ik al op checkpoint "top" stond (zie foto onder met bordje richting Nice) maar zonder GSM signaal om elkaar te kunnen updaten, ben ik alleen naar beneden gereden omdat het te koud was op de top. Ik wachten en wachten in checkpoint "restaurant" halverwege de afdaling, steeds ongeruster wordende maar na een uur verscheen Richard gelukkig. 

De fluitende marmotten onderweg zijn het definitieve bewijs dat we weer in de Alpen zijn. Onder in het dal aangekomen besluiten we alvast om een stuk van de volgende klim (Col de Vars) mee te pakken en te overnachten in verstilde dorpje St. Paul-sur-Ubaye. Wel een hotel maar verder diepe rust omdat het vakantieseizoen nog niet is begonnen behalve een Nederlands wandelgezelschap dat de route Pieterburen - Nice loopt. Ook een uitdaging maar waar je volgens mij wel een leven over doet.

Cols:
Col de la Bonette

Entrevaux - Isola 75 km

Na een goed ontbijt en een stukje langs de rivier de Var wacht ons het volgende hoogtepunt: de Gorges du Cians. Kilometer na kilometer aan beide kanten steile rotswanden met een prachtige rode kleur. Op sommige plaatsen moet het normale verkeer door nieuwe tunnels terwijl wij fietsers de oude weg, die spectaculair in de rots is uitgegraven naast de snel stromende rivier, alleen mochten gebruiken. Het onweer van gisteren had hier flink huisgehouden, zie foto hieronder. Natuurlijk zeer veel foto's gemaakt. Je bent intussen wel bijna in de Alpen dus meteen door klimmen naar de col op 1678 meter. 

In de prachtige afdaling richting oosten (waar we lunchen in Roubion met spectaculair uitzicht over het dal) kom je uiteindelijk bijna bij de Italiaanse grens: rechtsaf naar Nice, het strand, de zee en de Mediterranée of linksaf de hoge Alpen in. Wij kozen "natuurlijk" voor linksaf en na nog een aantal km's omhoog langs de rivier de Tinée kwamen we aan bij Isola. Verder ging het niet omdat we dan meteen een van de hoogste collen van de hele tocht moesten doen: dat moet wachten tot morgen.

Cols:
Col de la Couillole

Moustiers - Entrevaux 105 km

Vandaag een topdag qua natuurschoon. Eerst de Gorges du Verdon. Al een keer eerder geweest maar met de fiets geeft toch een andere dimensie. Vooral omdat het onze eerste klim van de dag was, was het nog rustig omdat de eerste horde toeristen nog niet losgelaten was. Uitzichten fenomenaal en in de afdaling een optocht van Ferrari's en Porsches. Bij de lunch gezelschap van twee Nederlandse geologen in ruste die hier nog genoeg veldwerk konden verrichten. Na de lunch naar St. Auban waar je tegen een rotspartij aanrijdt waarvan je denkt: hoe nu verder? Totdat de rotspartij zich plotseling opent (zie foto onder) en een smalle weg zich naast een snel stromend riviertje een weg baant naar de andere kant van de rots (Clus de St. Auban). Vlak voor Entrevaux barstte er een mega onweer los waarbij we gelukkig konden schuilen onder een open garage. Het was weer "kort en krachtig" en na drie kwartier hozen konden we droog verder en vonden een Chambre d'hote in het middeleeuwse centrum.

Cols:
Col d`Ayen
Collet d'Ampon
Col de Siron
Col du Buis
Col de Felines

Ferrassieres - Moustiers 128 km

Het was een enorm onweer afgelopen nacht. Enkele uren wakker gelegen met enkele klappen heel dichtbij. 's Morgens regende het nog steeds pijpenstelen maar bij het ontbijt beloofde onze gastvrouw dat het na een uur droog zou zijn. Nog een uurtje liggen en warempel het was droog. Daarom pas om 9 uur vertrokken op een steeds droger wordende weg terwijl de zon ook steeds meer doorkwam. Voordeel van alle regen was dat de lavendel die gisteren nog behoorlijk neerhing vanwege de droogte nu weer fier rechtop stond. Lavendel hebben we wel gezien vandaag: veld na veld paarsblauwe voren, prachtig. De enige col van vandaag heeft wel de mooiste naam van alle 100 cols, zie onder. Onze eindbestemming Moustiers ligt mooi tegen de rotsen aangeplakt waarop de ondergaande zon mooi zijn rode kleur kan draperen. Met een liveband er bij kom je al snel in zomerse vakantie sferen.

Cols:
Col de l'Aire Deï Masco

Luxemburg - Avignon (trein) en Avignon - Ferrassieres (Fiets)

De nachttrein naar Avignon reed nu wel gelukkig. Aanvankelijk leeg maar alras voller na meerdere stops in Frankrijk. Couchettes zijn niet ideaal maar je kunt toch redelijk wat dommelen. Om 5:30 kwam ik in Avignon aan. Eerst een paar koffie en croissantjes om de lege maag te vullen. Daarna naar een WC zoeken om om te kleden. Alleen gingen de WC's pas om 7:30 open (?) en ten lange leste maar buiten in de schemering omgekleed.

Avignon is nog heerlijk rustig om dit tijdstip en het kostte me geen moeite de stad uit te komen. Alleen maar Provençaalse wijnvelden en na 70 km trof ik Richard (waar ik de eerste anderhalve week mee samen rijdt) in Sault. Bij Montbrun komen we op het 100 cols parcours en leggen nog 30 km tussen de bloeiende lavendelvelden af inclusief 2 cols. 

In Ferrassieres verblijven we in een opgeknapt kasteeltje (Chateau de la Gabelle). Na een douche en een inhaalslaapje heerlijk in de leunstoel met uitzicht over de lavendelvelden.

Cols:
Col de Macuegne
Col de l'Homme Mort

Luxemburg

Verplichte rustdag vandaag, je moet wat als de Franse Spoorwegen staken. Mooie gelegenheid om Luxemburg stad te verkennen.  Wat blijkt: het is de nationale feestdag, alle winkels dicht maar wel overal podia met muziek. Ook een militaire parade waar de  groothertog acte de présence gaf en volgens mij het complete Luxemburgse leger langs kwam. De Luxemburgers spreken een raar mengelmoesje dat ik nog het meest op Switcher Deutsch vind lijken. Gelukkig kom je met Frans of Engels overal terecht. Aan het eind van de middag reed ik op de fiets nietsvermoedend rond, werd ik ineens van de weg getoeterd en,  ja hoor, de groothertog kwam langs in zijn limousine, zie foto. De politie agente langs de kant van de weg kon wel lachen om zo'n domme toerist, een bewijs van de relaxte sfeer waar ze hier met hoogwaardigheidsbekleders om gaan.
Kortom ik heb me wel vermaakt, ook omdat alle terrasjes wel open waren.

Maarssen - Luxemburg

Gisteren met de trein naar Luxemburg ging voorspoedig. Na overstappen in Utrecht, Rotterdam en Brussel kwam ik om 18:00 in Luxemburg aan. Hier moet ik de nachttrein naar Avignon pakken. De trein naar Avignon kwam op de borden maar er stond wel suprimé bij. Ik kan behoorlijk Frans maar dit woord kende ik niet.  Bij navraag op het perron kwam de onheilstijding: de trein gaat niet vanwege een staking bij de Franse Spoorwegen. Natuurlijk, het zal eens niet zo zijn. Ticket ingeruild voor dezelfde trein een dag later en een hotel geboekt. 

Dan ter compensatie maar een dagje Luxemburg stad bezoeken en hopelijk daarna wel wegkomen.

Malaucène - Montbrun 80 km 5:15 fietstijd

Het hotel was zo gehorig dat als iemand rechtsonder naar de WC ging het linksboven te horen was. Desondanks goed geslapen en om 9:00 op weg om de Mont Ventoux van de Malaucène kant te bedwingen. Deze kant hadden we beiden nog nooit gedaan en het zal waarschijnlijk onze laatste keer worden überhaupt dat we fietsend deze klim doen. Richard hielp me nu om in gestaag tempo naar boven te fietsen zodat ik niet dezelfde fout kon maken als gistermiddag toen ik me over de kop reed. Omdat de Fransen ook een vrije dag hadden gingen er hele slierten fietsers naar boven aangevuld met slierten motoren en een sliert Porsches die hun best deden zo snel mogelijk boven te komen. Wat een kermis. Vlak na het restaurant op 1500 meter was er een slagboom over de weg geplaatst vanwege de winterafsluiting. Alleen de fietsers konden hier sneaky onderdoor om daarna in volle rust naar de top te kunnen klimmen. Na 22 km klimmen en twee en een half uur fietsen waren we boven. De rest van de dag was peanuts en in de loop van de middag kwamen we aan bij ons hotel in Montbrun. We hebben besloten dat dit mijn laatste 100 cols etappe van deze voorjaarsweek (en ook dit jaar) is. Meer dan 9000 hoogtemeters is meer dan genoeg in het voorjaar en volgend jaar pak ik de route in Montbrun weer op mijn 100 cols route af te maken (?).

Cols:
Mont Ventoux

Uzès - Malaucène 116 km 5:25 fietstijd

Vandaag een relatief vlakke etappe slechts onderbroken door een Canadees echtpaar dat met een gebroken ketting langs de weg stond. Richard verrichtte de nodige herstelwerkzaamheden met de kettingpons en ze konden weer op weg. Ik maakte een paar "men at work" foto's maar op mijn suggestie deze naar hun op te sturen werd lauwtjes gereageerd. Toch gefrustreerd geraakt dat ze het niet zelf konden? De Rhône over en lunchen in Chateaneuf-du-Pape. Er werden alweer busladingen toeristen losgelaten in deze beroemde plaats en toen ik een kleine boodschap wilde doen kon ik achteraan aansluiten. Na 88 km kwamen we aan in Bedoin waar Richard besloot de Mont Ventoux niet meer op te rijden. Ik dacht dat ik genoeg energie over had maar na 5 km klimmen kwam ik nog steeds niet in mijn ritme en kreeg ik het benauwd en werd draaierig in mijn hoofd. Ok, ik rijd me niet over de kop en dus geen Mont Ventoux voor mij vandaag. Omdraaien en via Bedoin door het dal naar Malaucène. Morgen opnieuw proberen, maar dan 's morgens als het koeler is.

Cols:
Geen enkele

Vebron - Uzès 131 km 6:35 fietstijd

Leuk zo'n chalet op een camping maar Wifi: hó maar. Vandaar het verslag van gisteren pas vandaag gepubliceerd. Terug naar vandaag. De laatste dag in de Cevennen met als toetje geen aansprekende cols maar korte, steile klimmen met prachtige uitzichten. Ik moest stempelen in het gehucht Barre met, zo waar, een postkantoor. Ik kon alleen naar binnen door een sluis (te openen door een beambte) om bij de balie te komen. Hebben die alleen-voor-het-veiligheisgevoel-maar-verder-nergens-voor-dienende-over-de-top-dure voorzieningen hier nu in het verre platteland ook al toegeslagen? De koffie was gelukkig in een erg traditioneel Frans café waar een bejaarde man er al schuifelend voetje voor voetje een kwartier over deed om gelukzalig neer te ploffen om van zijn eerste alcoholische versnapering te genieten. Na de lunch alleen nog maar uitlopers van de Cevennen en strak fietsen richting het oosten. We komen al in Provençaalse sferen qua landschap en bouwstijl (en voor mij ook temperatuur). Uzès is een prachtige oude middeleeuwse stad met een heuse burcht in het centrum waar het goed toeven is buiten op het terras. We zitten voor de verandering in een Bed&Breakfast omdat alle hotels wel erg duur zijn in deze mondaine plaats.

Cols:
Col de Solperière
Col des Faisses
Col de l'Exil
Col de St. Pierre
Col de Bane

Lodève - Vebron 115 km 6:44 fietstijd

Een zware dag in de Cevennen met bijna 2500 hoogtemeters. Eerst naar een mini Grand Canyon kloof die de rivier de Vis heeft uitgesleten in het plateau: 300 meter steil naar beneden naar de rivier en daarna weer 300 meter steil omhoog om weer op het plateau uit te komen. Daarna komen we in Tim Krabbé country: Tim is de broer van Jeroen, is schrijver (o.a. van Spoorloos) en was in zijn jonge jaren een begenadigd wielrenner die meerdere jaren in de Cevennen verbleef om aan lokale koersen mee te doen. Zijn 1ste boek was getiteld "de Renner" en beschreef in avontuur vorm zijn wielerbelevenissen in deze streek. De Mont Aigoual is met zijn 1567 meter de hoogste col in de Cevennen en komt prominent in dit boek voor. Omdat je start op 300 meter hoogte was deze col ons klapstuk van de dag. 28 km achter elkaar klimmen, dat viel niet mee maar het was een prachtige heldere dag en de uitzichten onderweg en op de top waren fenomenaal. Zie onder een foto van "het kasteel" op top. Het koste flink wat moeite om een hotel te vinden in deze verlaten streek (niet dus), dus we hebben nu een chalet op een camping die net open is. Natuurlijk geen restaurant te vinden dus zelf koken en afwassen, da's weer eens wat anders.

Cols:
Col du Minier
Col de la Sereyrede
Col de Prat Peyrot
Mont Aigoual

St. Pons de Thomières - Lodève 114 km 5:49 fietstijd

Ontbijt was beloofd om 8:00 maar als we naar binnen willen is alles dicht. Na een half uur mogen we naar binnen omdat de eigenaar zich verslapen heeft vanwege nachtbraken van zijn 2 kinderen. Hij is geëxcuseerd op deze mooie zondag maar we vertrekken hierdoor pas om half tien. 's Ochtends is het alleen maar klimmen incl. obstakels zoals op bijgaande foto. Als we in Murat sur Verbre lunchen hebben we maar 35 km afgelegd. Richard herinnert zich het Hotel-Restaurant van 8 jaar geleden waar hij als een (door de regen) verzopen kat binnenkwam en hij geweigerd werd. Gelukkig is het eten wel goed. 's Middags is het een stuk makkelijker met lange afdalingen door mooie kloven. Na een buitje boven op de laatste col stuiven we Lodève binnen waar de dames reeds het hotel geregeld hebben.

Cols:
Col du Cabaretou
Col de la Bane
Col Notre Dame
Col d'Engayresque

Carcassonne - St. Pons de Thomières 71 km 3:23 fietstijd

De dag bestaat 2 delen. Het 1ste deel is vroeg opstaan, ontbijten en autorijdend naar Carcassonne. Het is behoorlijk mistig maar bij Toulouse is het zonnig geworden en dat blijft zo tot Carcassonne. Op de laatste Aire voor we Carcassonne binnen rijden lunchen we en reeds trekken we fietskleren aan op de WC. Daarna naar centre ville, fietsen van de auto en dan begint het 2de deel: fietsen. Om 13:00 op weg en start stempel halen op het station (hier was ik vorig jaar geëindigd). Achter het loket een jonge vrouw die nog niet gewend is dat 100-collers een stempel nodig hebben. Tampon? Pour cyclistes? Je ne comprends rien.... Gelukkig zit er een ervaren medewerker naast haar die van de hoed en de rand weet, alles uitlegt en ik krijg als beloning 3 stempels. We komen langs Caunes-Minervois (voor de kenners: ja, hier verbouwen ze de Minervois wijnen van de Languedoc) en daarna gaan we serieus klimmen om in de Hautes Languedoc uit te komen op 900 m. Gelukkig niet steil maar wel lang. Om 17:00 komen we in St. Pons aan en willen ons net laven aan biertje als de dames ook arriveren. Gezamenlijk drinken we lekker in het zonnetje. Leven als God in Frankrijk, het kan ook in mei.

Cols:
Col de Salette
Col de Serrieres
Col de Balagou
Col de Ste. Colombe

Maarssen - Leiden - Limoges

Je moet er wat voor over hebben om de 100 cols tocht te vervolgen: Carcassonne is ver weg. Ergo vandaag slechts tot Limoges gereden (900 km) en dat vonden we meer dan genoeg. Eerst naar Richard en Yvonne in Leiden rijden, bagage overplaatsen en de fietsen op de drager. Om 9:30 weg. Het mooie van een rit naar het zuiden in mei is dat je de lente inhaalt en het dus steeds meer lente ziet worden. Alle bomen staan hier al in het blad, de brem bloeit en het aantal bloeiende koolzaadvelden was niet te tellen. Het hotel staat "idyllisch" langs de snelweg op een industrieterreintje maar dat mag de pret niet drukken omdat we dan morgen snel weer op weg kunnen. Gegeten bij een mossel restaurant van een Belgische keten. Mosselen hebben we ons niet aan gewaagd maar gelukkig waren er genoeg alternatieven en de Belgische biertjes smaakten goed.

Foto compilatie

Ik heb een foto compilatie van mijn tocht tot nu toe gepubliceerd op http://home.hccnet.nl/schuurjj/ .

Veel kijkplezier.

Weer thuis....

Ik ben weer thuis en type dit verslag op mijn desktop.
Op dinsdag bij het vliegveld van Carcassonne een huurauto geregeld bij Hertz. Ik vertrek om 9:15 met de bedoeling 's avonds de auto in te leveren bij de Hertz vestiging in Straatsburg. Geen problemen behalve het laatste stuk in Straatsburg waar ik naar het station moet (La Gare volgen) maar ze de weg hadden afgesloten en ze me naar het oude centrum stuurden. Mijn huurauto had wel een ingebouwde routeplanner (TomTom) maar bij het invoeren van het adres kon ik alleen maar een Cyrillisch toetsenbord gebruiken (waarschijnlijk zo door Russen ingesteld die voor mij de huurauto hadden). Met geen mogelijkheid kon ik het op een "normaal" toetsenbord terugzetten. In arren moede een Duitser naar de weg gevraagd. Hij zei dat het onmogelijk uit te leggen was hoe je bij het station moest komen met al die eenrichtingswegen in het centrum. Daarom vroeg ik of hij naast mij wilde gaan zitten en zo met zijn aanwijzingen bij het station te komen. Hij was zo aardig dit te doen (ik heb hem uitgebreid bedankt) en met zijn hulp bij het station en de Hertz vestiging gekomen. Na inlevering van de auto snel een hotel bij het station gevonden om daarna de oude binnenstad te bezoeken en te eten bij de kathedraal.
Vandaag (= woensdag) ben ik met de trein van Straatsburg naar Saverne gegaan (half uurtje), heb ik mijn auto opgepikt en om 17:00 kwam ik in Maarssen aan. Een blije hereniging en volgens Agnes ben ik flink afgevallen.
Ergo, als je wilt afvallen gooi je je Weight-Watchers schema in de prullenbak, ga je de 100 cols fietsen, geniet je met volle teugen, eet je zo veel als je kunt en val je toch af.

Hann: je gelukspoppetje heeft gewerkt, behalve een gebroken zadelpen bout heb ik geen malheur gehad, zelfs geen lekke band. Ik laat hem voortaan gewoon continu op de remkabel bij mijn stuur zitten.

Chalabre - Carcasonne 60 km 2:50 fietstijd

Over de D620 ga ik van Chalabre naar Limoux nog steeds over het parcours van de Tour van gisteren. Het is heuvelachtig geworden en 10 kilometer voor Limoux komen de eerste wijnvelden in zicht: de Languedoc. In Limoux zijn ze de laatste resten van de start van de etappe van gisteren aan het opruimen. Het landschap krijgt een voornamelijk mediterraan karakter met grove den, cipressen en luid getsjirp van de krekels. De cité van Carcasonne is al van ruime afstand zichtbaar en ik vind een hotel net onder de heuvel zodat ik makkelijk de cité kan bezoeken (een aanrader!!).
Dit is mijn laatste etappe van de 100 cols voor dit jaar. Ik zit 3 weken op de fiets, heb enorm genoten maar het thuisfront is er ook nog.
Ik heb zowel qua afstand als hoogtemeters de helft van de 100 cols route er op zitten. Ik heb 2021 km van de route gefietst en bijna 30 km aan hoogtemeters weg getrapt.

Col(letje)s:
Col de St.Benoit
Col de L'Espinas
Col d'al Bosc
Col du Loup

Oust - Chalabre 105 km 4:53 fietstijd

Wat een dag als je de Tour de France kruist.
Vroeg opgestaan en vroeg ontbeten want als je een stukje van het etappe parcours fietst, wil je niet dat je tegen gehouden wordt. Better save than sorry. Om 9:00 ben ik in Massat waar ik het parcours van vandaag (weliswaar komen de renners hier pas aan het eind van de middag langs) op rij. De weg wordt om 12:30 afgesloten dus ik ben mooi op tijd. Een paar kilometer licht klimmen en dan ben ik aan het begin van de Col de Péguère. De auto's staan nu al aan de kant van de weg, vaak met tenten waar ze de nacht in door gebracht hebben. En dan moeten ze nog 8 uur wachten voor de renners langs komen. Het begin van de Col de Péguère is afgezet met rood-witte pylonnen met daarachter 2 gendarmes met de armen over elkaar en een strenge blik. Ik switch naar nederigheid mode en vraag heel voorzichtig: "La route est barrée?". "Bien sur....... mais un vélo peut passer" en hij verschuift een pylon zodat ik er langs kan. De Col de Péguère is een smal boeren weggetje die ze tegen de berg aangeplakt hebben en waar maximaal 3 renners naast elkaar kunnen rijden.  In de 1ste kilometer ver boven de 10% met maxima van 18%. Met 5 à 6 km/uur kruip ik naar boven af en toe "attention" roepend als ik wandelaars wil inhalen. Mensen zoeken al de beste plekjes en ik krijg af en toe een zetje mee. Ik klim samen met iemand die er Spaans uit ziet en vraag "Espagnol?" en krijg als antwoord "Non, Basque". Ik begrijp het sentiment en had het kunnen weten gezien zijn oranje Euskatel tenue. We bereiken samen om ca. 10 uur de top waar de chaos al zienderand begint toe te nemen. Men is druk bezig de dranghekken vast te zetten en iedereen moet er (onder protest) al achter. Het parcours volgend voor een lange afdaling naar Foix waar ik in het centrum lunch bij de finish en de (nu nog lege) commentaar boxen. De speaker doet al zijn best en er is een hoop gedoe. Na anderhalf uur heb ik genoeg van het doelloze lawaai en volg het afgezette finish parcours om terug op mijn route te komen. Het 1-km-tot-de-finish doek staat en hangt voor de afslag die ik moet nemen zodat ik hem straal voorbij rij. Een behulpzame gendarme helpt me op de goede weg. Één km verder fiets ik weer in volstrekte rust met af en toe een auto door de uitlopers van de Pyreneeën. Zo was ik het gewend. 25 km later zie ik in Laroque d'Olmes een hoop mensen op de weg staan. Route barrée!! Dat kan maar 1 ding betekenen, het peloton komt langs. En, ja hoor, na 15 minuten komt de kopgroep langs en even later het peloton. Ik kruis nu letterlijk de Tour de France route als ik mijn weg vervolg op de weg waar ze net vandaan kwamen. Overal nog kraampjes en mensen die zeggen dat ik de verkeerde kant op rij, leuk. In Chalabre waar ik een hotel heb gereserveerd is men nog aan het bijkomen van het peloton dat voorbij gekomen is en mijn kamer is nog niet gereed. "Ce n'est pas grave" glimlach ik na een enerverende dag en installeer me aan de bar voor een welverdiend biertje.

Cols:

Col des Caougnous
Col de Péguère

Oust - Col d'Agnes - Oust 53 km 2:33 fietstijd

De Agnes was me niet goed gezind vandaag: toen ik opstond was het bedekt en er hingen wolken rond de bergtoppen. Het werd er niet beter in de loop van de morgen dus toch naar op weg. Na Aulus les Bains begon het te mist miezeren en dat bleef zo tot de top. Natuurlijk doorgezet voor deze belangrijke col, maar meer dan een snelle colbord foto kon er echt niet van af. Snel dezelfde kant afdalen en bibberend snelde ik het restaurant in Aulus les Bains binnen voor de lunch. De open haard was aan dus ik kon me lekker opwarmen tezamen met 2 "lotgenoten", een Fransman en een Schot. Wat bleek: ze spraken alle twee Nederlands. De Fransman woonde in Noord-Frankrijk en had een tijd in Vlaanderen gewerkt. De Schot had een tijd in Den Haag gewoond en ondanks dat al die Nederlanders waar hij mee converseerde constant naar Engels switchten toch een aardig woordje Nederlands geleerd. Met langzaam praten mijnerzijds konden we een leuk gesprek voeren, weer eens wat anders. Na anderhalf uur opwarmen terug naar Oust waar een warm bad me werkelijk weer op temperatuur bracht. Het hotel druipt nu echt vol met Fransen die morgen de tour willen kijken, de eigenaresse vroeg me 's avonds al de rekening te betalen vanwege de grote uittocht morgen.

Cols:
Col d'Agnes

St. Lary - Oust 82 km 4:02 fietstijd

Toen ik de hotellier in St. Lary gisteren, na het diner, mijn Quatorze Juillet op zaterdag issue voorlegde begreep hij mijn probleem: hij zat dan zelf ook vol. Na enig nadenken en met glinsterende ogen pakte hij de telefoon, belde zijn Logis collega in Oust en na enkele staccato Franse zinnen die ik nauwelijks kon volgen had hij het geregeld. Ik kon vandaag en zaterdag in het Hostellerie de la Poste in Oust verblijven. Hoezo zijn Fransen niet behulpzaam? Dat betekent wel dat ik mijn schema iets moest omgooien maar dat heb ik er graag voor over. Vandaag 2 collen zoals ik gepland had en zaterdag mijn koninginnenrit (niet qua moeilijkheidsgraad maar qua naam) de beklimming van de Col d'Agnes. Zondag de beklimming van de Col de Péguère en de afdaling naar Foix en daarna richting Carcasonne en een hotel in Chalabre. De beklimming van de Col de Péguère en de afdaling naar Foix zitten ook aan het eind van de spannende tour etappe van zondag, ik doe het 's morgens vroeg, een verdwaalde fietser laten ze er dan wel langs op het parcours, maar spannend blijft het wel.
Terug naar vandaag. Het was strak blauw toen ik wakker werd en dat is de hele dag zo gebleven. De beklimming van de Col de la Core vond daarom onder ideale omstandigheden plaats. Bij het begin van de klim (nog 13 km te gaan) zie je de top al onwaarschijnlijk ver liggen en in lange slagen kom je steeds dichterbij. Boven een onbeschrijflijk mooi en ver uitzicht naar alle kanten met soms nog plukken sneeuw. Na de afdaling lunch in Seix. Hierna de beklimming van de Col de Latrappe, niet moeilijk maar in de significant toegenomen warmte toch zwaar. Afdalen naar Aulus les Bains en daarna door de vallei richting Oust. Het plaatsje Oust is van het soort 2 huizen en een kippenhok maar heeft wel een uitstekend hotel en een uitstekende keuken. Geen fratsen, gastvrij, oog voor de (veelal buitenlandse) gasten, zo heb ik het graag.

Cols:
Col de la Core
Col de Latrape

St. Béat - St. Lary 31 km 2:31 fietstijd

Het NL echtpaar heeft het kasteeltje 7 jaar geleden gekocht. Het was toen een ruïne en ze hebben 1 jaar met hun caravan in de tuin moeten staan voordat het enigszins bewoonbaar was. Hij heeft nu zijn eigen constructiebedrijf want alleen van de verhuur kunnen ze het niet rooien. Respect, zie http://www.chateau31.com/. Het was weer eens wat anders om te kunnen ontbijten met Marco Borsato en Doe Maar op de speakers en hagelslag en muisjes als beleg optie.
De afstand vandaag is niet lang maar met 2 steile cols is het wel een zware dag als je met bagage fietst. En ik heb mezelf beloofd niet meer dan 2 cols per dag te doen, het moet wel leuk blijven en deze 2 cols lagen toevallig dicht bij elkaar. Het was nog een beetje mistig maar je had wel het idee dat het ging opklaren en dat deed het ook in de middag. De Col de Menté is een vervelende onregelmatige klim van 9 km lang. Op de top even bijkomen in het restaurant en daarna afdalen naar de start van de Col de Portet d'Aspet. Deze col heeft een zeer steil middenstuk met gedeeltes van 16%. Het was in de bocht na dit steile middenstuk dat Fabio Casertelli in 1995 in de afdaling onderuit ging en overleed. Er staat een herinneringsfoto bij het muurtje waar hij overleed en een groot marmeren monument 50 meter verderop. Even bezinnen en dan weer door. Boven op de top was het zonnig (dat was lang geleden) en een kleine afdaling bracht mij in St. Lary waar een Logis nog een kamer voor me had.
Ook een reden dat ik zo vroeg stopte was om voor zaterdag een hotel te regelen in Foix. Niet gelukt (Office du Tourisme kon me ook niet helpen) omdat het zaterdag Quatorze Juillet is en alle Fransen er op uit trekken en de tour komt ook nog eens langs op zondag. Quatorze Juillet op zaterdag, ik had het kunnen weten, simpelweg niet aan gedacht, stom. Ik heb gelukkig een alternatief, morgen de details. Bij een avontuur is er een oplossing voor elke "tegenslag".

Cols:
Col de Menté
Col de Portet d'Aspet

Arreau - St. Béat 80 km 4:49 fietstijd

Gisteravond in het hotel gedineerd met een Amerikaanse docent aan de universiteit van Tucson die ieder jaar komt fietsen in de Pyreneeën. Dit jaar dus Arreau als standplaats en alle collen in de omgeving doen. Hem bevalt de relaxte sfeer en gastvrijheid in deze omgeving wat ik alleen maar kan beamen. Ik vertelde mijn verhaal over mijn gebroken bout en hij kende de fietsenmaker in Argelès-Gazost waar ik langs was geweest. Wat is de wereld weer klein. Vanmorgen nog samen ontbeten, gegevens uitgewisseld en daarna op weg naar de volgende col: de Peyresourde waar de tour bijna ieder jaar langs komt, ook dit jaar. Een klim van meer dan 10 km in, jawel, weer de mist. In het restaurant op de top (Wim: de houten puzzels lagen er nog) kwamen 2 Nederlandse 100-collers binnen. Zij waren bezig met hun 2de col van de dag maar zij namen geen bagage mee op de fiets omdat ze een begeleidingsbusje hadden. Dat busje was in geen velden of wegen te bekennen dus zij daalden bibberend af in de mist met alleen maar armstukjes. Ik heb alles bij me dus ik ga "luxe" naar beneden: beenstukken, 4 lagen kleding en winterhandschoenen. Elk nadeel heeft zijn voordeel. De volgende col (Port de Balès) boezemde me angst in omdat ik dacht dat het weer zo'n smal boerenweggetje was dat ze tegen de berg aan hadden geplakt. Niets bleek minder waar omdat de relatief brede weg leidde naar een mini-wintersportplaatsje met daarna nog 6 km geleidelijke haarspelden naar de top in de, hoe kan het anders, mist. De afdaling was andere koek, veel steiler en langer, mijn vingers waren helemaal verkramd van het remmen. Mijn afdaling gaat de tour omhoog op 19 juli, dat wordt een slagveld. Het enige hotel in St. Béat was inmiddels gesloten dus via het Office du Tourisme een chambre d'hote in een klein kasteeltje beheerd door een NL echtpaar. Zij waren al helemaal aangepast aan de relaxtheid en laissez-faire van hun Franse omgeving.

Cols:
Col de Peyresourde
Port de Balès

Luz-St. Saveur - Arreau 61 km fietstijd 3:48

Deze dag en de komende dagen zijn de dagen met weinig kilometers maar veel hoogtemeters. Alle bekende cols van de Tour komen langs, ik doe ze van west naar oost, de Tour dit jaar van oost naar west. Vandaag een kraker, de Tourmalet, met een klim van 19 km die ik in 2 uur continu fietsen heb volbracht. De rustdag heeft me goed gedaan. De klim begon in de mist maar na Barèges kwam de zon er door en dat bleef zo tot de top. Op de col in de warme zon een prachtig uitzicht over de wolken. In de afdaling begon de mist al na 1 km dus voorzichtig afdalen met warme kleren en winterhandschoenen. In St. Marie-de-Campan in het dal was het koud dus lekker binnen zitten voor een paar bakken koffie. Dat zijn de contrasten in de Pyreneeën: de dalen zijn vaak kouder dan de toppen. Dat beloofde niet veel goeds voor de Col d'Aspin die 600 meter lager is dan de Tourmalet en, jawel hoor, de top was in de mist. Mijn fiets (een Stevens Aspin) verbroederd met de berg en snel naar beneden naar Arreau in de zon. Weer een Logis met een zwembad maar het dobberen duurde niet lang omdat het snel dicht trok met veel wind maar geen regen. Zoek je een gebied met iedere dag ander weer en zelfs binnen een dag grote contrasten, de westelijke Pyreneeën is your choice.

Cols:
Col du Tourmalet
Col d'Aspin

Argelès-Gazost - Luz-St. Saveur 19 km rustdag (dacht ik)

Vandaag een rustdag ingepland maar dat liep even iets anders. Heerlijk rustig aangedaan en in de loop van de morgen rustig peddelend naar Luz-St. Saveur aan de voet van Col du Tourmalet. De Gorges de Luz zijn prachtig, steile rotswanden waar de rivier en de weg zich doorheen perst. Een kilometer voor Luz in één keer: pang. Mijn zadel zat los en na een klein onderzoek bleek dat mijn zadelbout (de bout waarmee mijn zadel aan mijn zadelpen vastzit) het te hebben begeven. Dat is toch minstens een M8'tje, hoe kan die nu breken? Metaalmoeheid? Fabricagefout? Juist op dat moment stopt een Engels stel waarmee ik 's morgens nog bij het hotel gesproken had naast me. Ze brachten me met de fiets in de achterbak naar Luz. In Luz kon niemand me helpen maar zeiden ze dat er wel een fietsenmaker was in Argelès-Gazost (waar ik 's morgens vandaan kwam). Er ging wel een bus terug naar Argelès-Gazost. Na een half uur wachten komt de bus maar de chauffeur zegt gedecideerd "non", er mag geen fiets mee. Damn, wat nu? Er zit maar één ding op: staand op de pedalen terug naar Argelès-Gazost wat gelukkig een afdaling is. De fietsenmaker was natuurlijk met siësta dus: rustig aan, pas je aan aan de Franse slag en ga eerst lunchen. Na de lunch naar de fietsenmaker die me meteen hielp. Dezelfde bout had ie niet maar wel een nieuwe zadelpen. Dus: nieuwe zadelpen er in en mijn zadel er op gemonteerd. Hij vroeg nog of ik mijn oude zadelpen wilde meenemen, dacht het niet. Nu weer terug naar Luz en daar een hotel gevonden. Avontuur? Dacht het wel. Rustdag? Voor mijn benen wel, maar voor de rest....

Cols:
Geen

Lurbe-St. Christeau - Argelès-Gazost 104 km 5:41 fietstijd

Gisteravond was er regen voorspeld voor vandaag maar vanmorgen was het bewolkt maar droog. Bij de check op www.meteo.fr bleek dat binnen 8 uur de voorspelling aangepast was van hele dag regen naar een droge dag. Zoals de hotelier al zei: we leven hier van  dag tot dag, elke weersvoorspelling in de Pyreneeën is roulette, zeker voor de lange termijn. Toch maar op weg (bij regen had ik een rustdag ingepland, het moet wel leuk blijven) en het bleef de hele dag droog. De 1ste col de Marie Blanque was 11% en meer in de laatste 4 km en dus op overleef stand naar boven. Afdalen naar Bielle en Laruns en lekker geluncht. Ik zag al dat de Aubisque in de wolken lag en, inderdaad, na het skiplaatsje Gourette reed ik de wolken in. De top van de Aubisque lag dan wel in de wolken maar het zicht was nog vrij goed. In de afdaling even stoppen bij het monument voor Wim van Est (je weet wel, van dat Pontiac verhaal) en daarna uit de wolken een prachtige afdaling dicht langs rotsen: het ultieme alpine gevoel voor mij. Ik voelde mij moe, 2 cols per dag met bepakking blijkt erg zwaar en ik denk er hard over een rustdag in te plannen. Zeker omdat het zeker is dat het weer onbestendig blijft voor de komende dagen. For what it's worth: morgen wordt de hele dag regen voorspeld. Eerst maar een nachtje over slapen want er zijn nog andere opties. Het hotel heeft wifi en ik ben connected maar het internet op, dat wil niet lukken. Samen met de eigenaar proberen te debuggen, maar we komen er niet uit. Geen skypen dus vandaag. Als je dit verhaal leest is het me gelukt om bij het restaurant voor het diner het verhaal te submitten.

Cols:
Col de Marie Blanque
Col d'Aubisque
Col du Soulor
Col de Bordères

St. Jean-le-Vieux - Lurbe-St. Christeau 105 km 5:55 fietstijd

Vandaag de 1ste zware Pyreneeën dag.
Bij het vertrek bij hotel stopt er een auto naast me en vraagt mij de weg naar iets. Ik antwoord: "Je ne suis pas connu ici, demande à l'hotel" en wijs naar een parkeerplaats even verderop. Ik ben 10 meter verder en ik hoor opeens boem. Blijkt die sukkel achteruit gereden te hebben en op zijn achterligger gebotst te zijn. Een hoop gescheld, ik denk ik hoor hier niet bij en rij door.
De 1ste col, de Col de Burdincurutcheta, is 9 km meer dan 10% wat in de koelte van de morgen, weliswaar met veel kracht, te doen is. Na 9 km kom ik op een plateau waar de steilte naar 8% gaat. Echter, er waait een wind kracht 5 à 6 tegen met als gevolg dat dit ook als meer als 10% aanvoelt. Een kleine afdaling leidt mij naar het begin van de volgende col: de Col Bagargui. Ondanks enkele steile stukken goed te doen. Na de afdaling lunch ik Larrau, waar ik uit Frans Baskenland geraak, waarna mij de laatste col van de dag wacht: de Col de Soudet. Dit is een kreng van 13 km lang die zeer onregelmatig is. Ik kan moeilijk in een ritme komen en moet regelmatig stoppen om af te koelen want het is heel benauwd en flinke stukken heel steil. Uiteindelijk toch boven maar het duurde langer dan gedacht. Na een lange afdaling bij het hotel aangekomen bleek er, surprise, een zwembad bij te zitten. Blijk ik mijn zwembroek niet voor niets meegenomen te hebben. Het diner is, zoals een Logis betaamt, uitstekend. Ik bestel weer truitelles (kleine truite of terwijl forel) wat mij erg aan sardientjes van vakanties lang geleden in Noord-Spanje doet denken en smaken. Mijn ouders, broers en zus weten wat ik bedoel.

Cols:
Col de Burdincurutcheta
Col Bagargui
Col de Soudet

Maslacq - St. Jean-le-Vieux 75 km 3:51 fietstijd

Vandaag was bedoeld als semi-rustdag gezien alle Pyreneeën cols die er nu aankomen. Vandaag is het gelukkig droog en passeer ik de laatste bastides waarvan Navarrenx de mooiste is omdat al zijn buitenmuren nog staan. Alle plaatsnaamborden hebben ook de (onuitspreekbare) Baskische/Occidentaalse naam er bij staan wat mij een Limburgs gevoel geeft waar de onuitspreekbare carnavalsnaam er onder staat. Ook de 2 eerste Pyrenreeën cols die ik vandaag heb gedaan hebben een Baskische naam: de Col d'Osquich en de Col de Gamia. De 1ste col was een inkomertje maar de 2de had een stuk van 3 km gemiddeld 12%. Dat was aanpoten zeker met bepakking. Toch bevallen me dit soort cols veel beter dan dat rollende landschap. Ik ben een diesel, en met het ouder worden steeds meer: langzaam op gang komen en een ritme pakken waarvan je weet dat je het lang kunt volhouden. Bij dat rollende landschap ben je al boven als je je ritme nog niet gevonden hebt, moet je afdalen en weer je ritme zoeken bij de volgende heuvel. Voor mij veel vermoeiender. De 2 cols gebruikte ik ook als test hoe het met mijn (been)vermoeidheid stond na anderhalve week in het zadel: geen problemen. St. Jean-le-Vieux ligt ook op de pelgrims route en ik schat de verhouding wandelaars fietsers op 1 op 1. De menukaart wordt ook steeds Baskischer dus ik experimenteerde met een mij onbekend gerecht. Verassing: ik kreeg inktvis, laten we het er maar op houden dat we niet zo ver van de Atlantische Oceaan zijn. Gelukkig was de naam van mijn favoriete Franse dessert nog wel in het Frans: tarte au citron.
Het Skypen met bet thuisfront gaat ook steeds beter. Ik met mijn Samsung Gio (basic en licht, elke gram telt) en Agnes met de iPad kunnen goede gesprekken voeren vooropgesteld dat ik bij de receptie zit waar de wifi ontvangst 2 streepjes of meer is. Op alle kamers tot nu toe kom ik niet boven 1 streepje uit waarbij Skype er de brui aangeeft met niet aankomende en/of afgebroken gesprekken.

Cols:
Col d'Osquich
Col de Gamia

Vic-Fézensac - Maslacq 119 km 5:22 fietstijd

Toen ik uit Vic-Fézensac weg reed kwam ik langs de arena dus toch? Het heeft vannacht flink geregend en overdag ging dat dunnetjes door. Een regenkleding dag dus. Een groot gedeelte van de morgen was het ook nog eens gravillon (=grint) dag. Kilometers lang ligt er los grind op de weg die automobilisten mogen inrijden. Arme fietsers zoals ik mogen om het losse grind heen laveren wat zeker in een afdaling geen sinecure is. Er is ook een snelheidsbeperking maar de meeste auto's houden zich hier niet aan en zo wordt je ook nog eens bekogeld. Net als gisteren was het een rollend heuvel landschap met bastide plaatsjes op de top. Een van deze bastides (Garlin) had een uitstekende pizzeria voor de lunch. Het ging vandaag in noordwestelijke boog om Pau heen langs smalle weggetjes waar je nauwelijks een auto tegen kwam. De hele route gaat langs dit soort weggetjes om de natuur ongehinderd te ervaren, de drukke N- en D-wegen worden puur als verbindingsstuk ingezet. Maslacq ligt op de pelgrimsroute (Santiago de Compostella) en ik had bij het diner een lang gesprek met een Duitser die deze route als het even kan met een hangmat als slaapplaats loopt. Me dunkt ook een uitdaging.

Geen cols vandaag (die komen morgen), alleen maar côtes.

Tournon-d'Agenais - Vic-Fézensac 128 km 5:48 fietstijd

Het was vandaag een dag van bastide plaatsjes en rollende heuvels met graan, zonnebloemen (die nu wel open waren) en wijnranken. Na vele dagen met alleen maar zonneschijn vandaag een dag met buiige regen. Ik moest regelmatig even schuilen. Een keer schuilde ik onder een boom op een heuvel, kwam er ook nog een onweersflits voorbij. Ik had het even niet breed maar gelukkig liet de klap lang op zich wachten en verwijderde het onweer zich ook. De bastide Puymirol moest ik na een stijle klim dwars door, maar helaas geen col dus hij telt niet echt mee. Er was weer een groot gebrek aan restaurants voor de lunch dus plunderen van een lokale casino was het devies. Je kunt merken dat Vic-Fézensac in Frans Baskenland ligt: de bewoners zien er anders uit, spreken een raar soort spaansachtig Frans en de muren hangen vol met stierengevecht aankondigingen (of is dit slechts show?). Ook hebben ze hier de rare gewoonte alle restaurants op woensdagavond dicht te doen. Gelukkig kon men mij dirigeren naar een pizzeria die open was.

Geen cols vandaag alleen maar côtes.

Loubressac - Tournon-d'Agenais 123 km 5:31 fietstijd

Vanwege het verwachte pufjesweer in de middag opnieuw vroeg om 8:00 vertrokken. Het voordeel was dat ik om 9:00 bij Rocamadour aankwam en de busladingen vol met touristen nog niet gearriveerd waren. Ik kon rustig aan een van de bars als 1ste gast een koffie bestellen. 's Morgens vroeg is Rocamadour het mooist omdat de zon er dan laag recht op schijnt. Twee jaar geleden was ik hier met Agnes en de kinderen ook en toen beloofde ik mezelf dat ik hier, bij leven en welzijn, op de fiets langs zou komen. Droom verwezenlijkt. Het mooie vestingplaatsje Gourdon was een chaos omdat er markt was en iedereen en alles met de auto naar het centrum wilde. Met de fiets laveerde ik glimlachend overal langs, waarom komen niet meer mensen op dat idee? Het passeren van de rivier de Lot kondigt het afscheid van de Dordogne aan, de Garonne is niet ver meer en zal ik morgen passeren. Tournon-d'Agenais is een prachtige middeleeuwse bastide op een strategische heuvel. Als ik aankom is het hele dorp nog in siësta mode behalve een bar waar ik me aan mijn dagelijkse halve liter bier laaf (bier is een hersteldrankje of is dat wishful thinking?): Hoegaarden wit van het vat, ik kan het nauwelijks geloven maar het is echt zo. Het hotel midden in het dorp had eigenlijk geen plaats meer, maar ze prefereerden een bezwete en vermoeide fietser die wel betaalde boven een reservering die ze niet bevestigd kregen: sympathiek zoals alle Fransen die ik onderweg tegen kom.

Geen cols vandaag alleen maar côtes.

Mandailles - Loubressac 98 km 4:26 fietstijd

Als je wakker wordt van koebellen en door het raam schijnt de zon op de heuvels van het vulkaanlandschap van het Centraal Massief, dan is dat eem mooi excuus om even te genieten en wat langer te blijven liggen. Om 8:30 ontbijten en om 9:00 op weg. Een lange afdaling kondigt het einde van Centraal Massief aan en departementsbordje Lot maakt het helemaal zeker dat je een andere streek van Frankrijk in gaat rijden: de Dordogne. Lunchen in Laroquebrou met zijn mooie kasteel op de heuvel. Frankrijk heeft ook last van het maandagmorgen syndroom: niks is open behalve de lokale supermarkt. Dan maar voorverpakte pain au chocolats en een liter vruchtendrank dat ik verorber op een bankje langs de rivier. De middag verloopt zonder veel ophef totdat ik na een klim in Loubressac aankom. Het uitzicht over de vallei is prachtig en er is een Logis de France met kamers met uitzicht over deze vallei. De geest wint het van de fysiek (mijn benen konden nog wel minstens een uur fietsen aan). Deze keer staat het genieten voorop. De ober wijst bij het diner door het raam aan waar mijn wijn vandaan komt: van de andere kant van de vallei. Een prachtige zonsondergang maakt het plaatje compleet maar dan besef je wel dat je maar alleen bent en het mooi zou zijn als vrouw en kinderen er ook bij zouden kunnen zijn.

Cols:
Col de Bruel

la Chaisse Dieu - Mandailles 140 km 7:05 fietstijd

God was niet zo blij met zijn zetel vandaag. Het onweerde flink 's nachts en toen ik wegreed was de laatste bui net geweest. Nog wel erg mistig en ook een stuk kouder: 14 graden. Ter compensatie van de afgelopen dagen sloeg de pendule nu wel flink de andere kant uit. Maar 2 bidons gebruikt vandaag en het water bleef koud, wat een contrast met gisteren. Vanwege de lagere temperaturen bleef de temperatuur van mijn machine binnen de marges en kon ik in "normaal" tempo de cõtes en cols op. Een mede 100-coller die gisteren ontmoet heb en samen mee gedineerd had liet ik snel achter mij maar dat was ook niet zo vreemd aangezien hij een hele kampeeruitrusting met zich mee zeulde (zet hem op Pim!!). De Puy Marie (1589 meter, bordnaam Col du Pas de Peyrol) was de uitsmijter vandaag en ook de laatste berg van het Centraal Massief.

Cols:
Col d'Entremont
Col du Pas de Peyrol

Feurs - la Chaisse-Dieu 96 km 5:03 fietstijd

Vandaag de eerste 2 cols boven de 1000 meter. En als je dan op Loire niveau begint is het dus flink aanpoten. De aangekondigde temperatuur daling heeft nog steeds niet plaats gevonden, dat is dan ook de reden dat ik gestopt ben in la Chaisse-Dieu (wat een mooie naam trouwens ) wat op 1100 meter ligt en dus een flink stuk koeler is. De eerste col die ik vandaag gedaan heb heeft de mooie naam Col de Croix de l'Homme Mort. Wat bedoelen ze met Homme? Een man of een mens? In het Frans is beide mogelijk. Als het man is, dan voel ik mij niet zo sjofel als ik de top haal (en dood neer val?), mens is toch wat neutraler. In Zuid-Limburg heet een beklimming de Dode Man (je bent inderdaad behoorlijk dood als je boven aankomt). Is dit de NL evenknie van de FR col? Heeft dit een relatie met Neil Armstrong's uitspraak: a small step for (a) man, one giant leap for mankind? Armstrong heeft altijd gezegd dat hij de "a" bedoelde en ook zei maar dat er in the heat of the moment mogelijk iets mis ging. Dit mogelijke misgaan wordt hem nog steeds nagedragen aangezien zonder de "a" het een kul uitspraak is op een historish moment is. Dit soort filosofische overwegingen spelen, naast het genieten van de natuur, door mijn hoofd en maken het klimmen aangenaam.
Ik zit in een Chambre d'Hote van bejaard echtpaar die nog nooit van Wifi gehoord hebben. Gelukkig wonen zoon en kleinzoon er naast en mag ik meeliften op hun Wifi. Als je deze entry leest weet je dat het gelukt is.

Cols:
Col de Croix de l'Homme Mort
Col des Pradeaux

Cluny - Feurs 128 km 6:29 fietstijd

Ben je de de ene wijnstreek net uit zit je al in weer in de volgende: Beaujolais. De Beaujolais is net wat hoger dan de Bourgogne wat iets meer verkoeling geeft bij weer een warme benauwde dag. De klimmen zijn ook langer hetgeen resulteert in 2x zoveel hoogtemeters als gisteren. Lunchen is iedere dag een uitdaging omdat je bijna alleen maar door kleine plaatsjes rijdt die geen restaurant hebben. Heb je er dan eindelijk een gevonden (zoals vandaag in St. Just-d'Avray) dan ziet de eigenaar een bezwete fietser binnenkomen en vraagt vriendelijk waar je vandaan komt. De startplaats noemen levert al gefronste wenkbrauwen op maar als je ook nog zegt waar je naar toe gaat wordt je helemaal als de dorpsgek versleten. De daghap (ehh, sorry menu du jour) levert mij gelukkig genoeg calorieën op voor de rest van de fietsdag. De wegen zijn zo rustig dat je bij het beklimmen van de cols nauwelijks auto's tegenkomt. Als fietser maak je zo weinig geluid dat vogels en dieren zo maar oversteken. Het is een prachtig gezicht als  buizerds vlak boven je overvliegen en hermelijnen 10 meter voor je de weg oversteken. Voor de beklimming van de laatste col liet ik mijn bidons vullen bij een café. Ik klaagde er over dat zelfs koud water uit de kraan met dit weer na 10 minuten fietsen al weer warm was. De eigenaresse had een goed idee: in iedere bidon 5 ijsblokjes. Ik moet zeggen, het klotste lekker tijdens het fietsen maar dat duurde niet lang want na 20 minuten was het ijs verdwenen. Experiment mislukt want een col beklimmen duurt toch flink wat langer.
Vandaag Feurs aan de Loire bereikt. Morgen richting Centraal Massief welke contouren ik in de verte al zie liggen.

Cols:
Col de la Croix de l'Orme
Col de Crie
Col de la Casse Froide
Col de Nuizières
Col de La Croix de l'Orme
Col des Cassettes

Beaune - Cluny 100 km 5:13 fietstijd

De route begint met een gedeelte van de Route des Grandes Crus (Chassagne-Montraget, Santenay). Voor de rest een afwisseling van Chateaus en kleine plaatjes op heuvels. Onder normale omstandigheden een mooie route maar niet als het ver boven de 30 is met een hoge luchtvochtigheid. Niet mijn weer dus en ik moest terug naar mijn enigste mogelijkheid om te 'overleven': tempo omlaag en zorgen dat lijntje niet breekt. Gelukkig vertrok ik vroeg en hoefde minder ver dan normaal omdat ik persê Cluny wilde bezoeken. Ik ben blij dat ik het gedaan heb, het is een heel leuk plaatsje met veel historie. Cluny was een klooster waar nu het plaatsje omheen is gebouwd. Mijn hotel staat op de  ruïnes/fundamenten van de kloosterkerk, ik kan gezegend naar bed.

Cols:
Col de Brancion
Col de La Percée
Col des Quatre Vents

Champlitte - Beaune 130 km 6:08 fietstijd

Met een grote boog westelijk om Dijon heen gaat de route over het Plateau de Langres naar de Bourgogne. Minder saai dan gisteren, het landschap gaat geleidelijk over van graan naar zonnebloemen en uiteindelijk naar wijngaarden. Bij Vernot moest ik even uit de broek om af te tappen op een, dacht ik, rustig weggetje. Komt er een Fransman op de fiets langs (ik had mijn broek net omhoog) en we beginnen een conversatie over van alles uitmondende in de EK perikelen van Frankrijk. Hij had een heel verhaal over dure over het paard getilde individualisten zoals Nasri en Benzema die geen teamplayers waren. Ik kom alleen maar knikken eendachtig de vergelijkbare situatie bij het NL elftal. Na een half uur moest ik er echt vandoor anders zou ik Beaune niet meer halen. 's Middags gaat het richting 35 graden dus ik doe het rustig aan. Een hotel in het centrum maakt het verkennen van Beaune gemakkelijk.

Geen cols vandaag alleen maar côtes waarvan 1 kreng van 10 km lang.

Grandvillers - Champlitte 138 km 6:29 fietstijd

Dit was fietsen door de graanschuur van Frankrijk. Een saai parcours maar wel constant op en neer. De ontmoetingen zorgden voor de afwisseling. In het gehucht Chabol na de koffie vroeg de bar eigenaresse mij, gezien mijn dialect, uit welk gedeelte van Frankrijk ik kwam. Ik zei: Hollande, comme le nom de votre Président.  In het gehucht Mailleroncourt stond ik bij de kruising stil om te ontrafelen waar de routebeschrijving me nu weer heen wilde sturen. Er ging een raam open en een bejaarde vrouw vroeg of ik naar het gehucht Melincourt moest. Verbaasd knikte ik Oui en, zo waar, haar richtingaanwijzing kwam overeen met de routebeschrijving. Volgens mij komen er alleen maar 100-collers langs deze route dus ik ben waarschijnlijk de zoveelste 100-coller aan wie ze het (deze keer zonder vragen) uitgelegd heeft. In Champlitte een hotel snel gevonden. Het lijkt wel een oude burcht met een smal ronddraaiend trapje naar boven en klein kanteel raampje voor het spaarzame licht.

Geen cols vandaag, alleen maar côtes.

Saverne - Grandvillers 130km 6:40 fietstijd

Het is droog bij de start maar nog wel vochtig. De meeste klimmen in de morgen gaan in mistflarden met zonnestralen er doorheen. Erg mooi ook omdat route erg rustig is. 's Middags komt de zon er erg goed door en kan de zomer uitrusting aan. Om 16:00 in Grandvillers maar het hotel zit vol. Ik wordt vriendelijk verwezen naar de chambre d'hôte er tegenover die wel een kamer heeft. Uit dankbaarheid bij het hotel gegeten wat geen straf is omdat het een Logis de France is.

Cols:
Col de Valsberg
Col de St. Leon
Col de l'Engin
Col du Donon
Col de Praye
Col de Mon Repos

Maarssen - Saverne

Om 12:30 uit Maarssen met flinke regen. In de Ardennen aquaplanen over de Belgische en Duitse snelwegen. Na Saarbruecken de Franse grens over en het is droog. Om 19:00 in Saverne. Na Italië - Engeland naar bed.

Welkom

Welkom op mijn blog. Via deze blog zal ik verslag doen van mijn voorbereidingen voor en mijn belevenissen tijdens de 100 cols tocht.

Naast het vervullen van een lang gekoesterde droom is het doel van deze tocht natuurlijk ook geld inzamelen voor een goed doel. Vergeet daarom niet te doneren via http://www.geef.nl/actie/jur-50-year-itch-in-100-cols, het zal mij extra motivatie geven de 100 cols tocht te voltooien.